"Gamedec: Granica Rzeczywistości" Marcin Przybyłek- RECENZJA

O serii „Gamedec” słyszałem wiele dobrego. Jednak mnie samemu nie było jakoś po drodze z tym tytułem aż w końcu „zawiesiłem” zarówno kupno jak i czytanie na bliżej nieokreślony czas. O przygodach Torkila przypomniałem sobie dopiero przeglądając Facebook’owy profil wydawnictwa Fabryka Słów. Wśród wielu postów i zapytań od czytelników znalazłem wpis samego Marcina Przybyłka. Informował on, że złożył wydawnictwu ofertę na wydanie całej serii oraz najnowszej książki z uniwersum „Gamedec”. Uwierzcie mi, że strasznie ucieszył mnie ten news. Widziałem wcześniejsze wersje, które ukazały się pod szyldem Supernowej i krótko mówiąc… nie podobały mi się. Słabe grafiki na okładkach, kiepskiej jakości papier to już chyba ich znak firmowy. Liczyłem, że wkrótce pojawi się informacja o tym, że w ofercie „Fabryki” znajdzie się wspomniana seria. Niestety, po pewnym czasie Przybyłek poinformował, że wydawnictwo nie jest zainteresowane jego ofertą. 

            Mój apetyt jednak został wystarczająco pobudzony. Postanowiłem kupić, po mimo moich wcześniejszych obiekcji  „Granice Rzeczywistości”. Do zakupu przekonała mnie przede wszystkim cena. W internetowym sklepie Empiku jest ona dostępna już za niecałe 20 złotych! 

            Pierwszy tom serii jest zbiorem opowiadań powiązanych ze sobą fabularnie. Bohaterowie poznani w jednym tekście przewijają się w kolejnych a wybory bohatera mają swoje konsekwencje w innych historiach. 

            Miejscem akcji jest Warszawa a właściwie Warsaw City końca XXII wieku. Główny bohater- Torkil Aymore  jest gamedeckiem, czyli po prostu detektywem tyle, że w świecie wirtualnym. Jego źródłem dochodu jest wykonywanie zleceń (np. pomoc w wyciągnięciu mężczyzny z pułapki zastawionej przez hakera) itp. Nie chciałbym się tutaj bawić w streszczanie każdego z opowiadań. Każda historia trzyma wysoki poziom i przy żadnej się nie nudziłem. Dlatego nie zabiorę Wam tej przyjemności. Przeczytajcie sami.

Przybyłek roztacza przed nami wizję świata przyszłości. Świata gdzie życie codzienne zostało praktycznie wyparte przez to wirtualne. Jest to wizja naprawdę przerażająca. Zapytacie dlaczego? Ponieważ jest to wizja całkowicie realna. Postęp technologiczny powoli zmierza w kierunku, który został opisany w książce. Już dzisiaj tysiące ludzi jest uzależnionych od Internetu czy gier komputerowych. Aktualnie zarówno jedno jak i drugie dostępne jest na monitorach 2D. Skoro tak na pozór prosta technologia zbiera takie żniwo to co by się stało gdyby powstał sprzęt i oprogramowanie umożliwiające bezpośredni udział w grze? Odczuwalibyśmy smak, dotyk, moc, siłe. Czy ktoś byłby w stanie oprzeć się temu? Nie sądzę.

W XXII wieku praktycznie każdy jest zaopatrzony w specjalne łoża, wyposażone w przeróżne funkcje np. automasaż, umożliwiające długie przebywanie w świecie wirtualnym. Człowiek posiadający złącze ma możliwość podpięcia się do sieci. Traci on wtedy władze nad swoim „ciałem rzeczywistym” i przejmuje kontrole nad awatarem. Ma możliwość zmiany wyglądu poprzez zakładanie różnych skinów. Życie praktycznie toczy się w przestrzeni wirtualnej. 

Jakby tego było mało również śmierć ciała nie oznacza końca życia. Mózgi zmarłych przechowywane są w specjalnych pojemnikach a oni sami mogą wieść „normalne życie” w świecie wirtualnym jako zoeneci. 

Jeśli myślicie, że to wszystko to jesteście w błędzie. Świat gier zamieszkują inteligentne programy, które są odpowiednikiem dzisiejszych wirtualnych przeciwników każdego gracza. U Przybyłka noszą oni nazwę enpeców, są tak perfekcyjne stworzone, że praktycznie niemożliwe jest odróżnienie ich od prawdziwych użytkowników. Pojawia się pomysł i technologia ożywiania tych postaci. Za odpowiednią opłatą mogą one stać się żywymi ludźmi. Warto zadać sobie pytanie jak skończy się ta zabawa w Boga? Czy naszą cywilizację czeka podobny los jak bluźnierczą Wieżę Babel czy Atlantydę?

„Gamedec: Granica Rzeczywistości” to pozycja warta uwagi każdego miłośnika fantastyki. Oprócz dużej dawki dobrej zabawy skłania nas do refleksji nad tym, czy postęp technologiczny nie spowoduje, że zatracimy gdzieś nasze człowieczeństwo. Niech „Fabryka Słów” żałuje, że zrezygnowała z naprawdę dobrej serii i aktualnie stawia praktycznie tylko i wyłącznie na książki o tematyce „post-apo”. Myślę, że prędzej czy później książka ta dostanie swoją drugą szansę. Trzymam kciuki.