"Wampiry w ABW", czyli: "Nocarz", "Renegat" i "Nikt" Magdaleny Kozak - RECENZJA

Kto z nas nie słyszałby o wampirach?  Postacie te od wieków występują w tradycjach ludowych nie tylko państw zachodnich ale i również naszego pięknego kraju. Wystarczy spojrzeć na sprzedawany w XIX wieku zestaw do zabijania wampirów, który widzicie po prawej stronie tekstu. 

Muszę przyznać się, że pomimo tego, że jestem fanem fantastyki od lat, to jakoś nigdy po drodze nie było mi z tymi istotami. Zapewne głównym powodem mojej awersji do wampirów była obserwowana przeze mnie euforia doprawiona szczyptą szaleństwa jaka występowała u moich koleżanek ulegających wątpliwemu czarowi „Zmierzchu” Stephenie Meyer. Bałem się sięgać po książki poświęcone krwiopijcom. Nie chciałem aby marne teksty przyćmiły niesamowitą atmosferę jaką znalazłem w „Draculi” Brama Stoker’a. Jednak stopniowo zacząłem się przełamywać. Najpierw przeczytałem „Wampira z M-3” Andrzeja Pilipiuka. Następnie przyszedł czas na jego kontynuację - "Wampira z MO". Nadszedł również czas na przeczytanie trylogii Magdaleny Kozak „Wampiry z ABW”.

            Jak już nie jednokrotnie wspominałem, kiedyś ulegałem wręcz manii zbieractwa książek. Robiłem zapasy literatury jakby świat miał się skończyć a mój pokój miał być jedynym świadectwem po przemijającej cywilizacji. Świat jednak jak trwał tak trwa do dzisiaj, a ja postanowiłem walczyć z nieprzeczytanymi książkami. Dlatego też sięgnąłem po książki, które chyba najdłużej leżały na moich półkach.

            Musicie wierzyć, że długo przełamywałem się za nim kolejny raz zaufałem Magdalenie Kozak. Po bardzo słabym „Fiolecie” i lekkiej książeczce o tytule „Paskuda & CO” nie spodziewałem się niczego dobrego. Jakże bardzo się myliłem! Książka złapała mnie w swoje objęcia i za nic w świecie nie chciała mnie z nich wypuścić. Ale po kolei!

            Jerzy Arlecki dostaje się w szeregi oddziału ABW zajmującego się białym wywiadem. Nie może zrozumieć dlaczego tak poważna instytucja płaci grupie agentów za to, że wyszukują w Internecie wszelkie informacje dotyczące wampirów. Do tego wszystkiego na placu szkoleniowym pojawiają się żołnierze w całości ubrani na czarno. Cholernie dobrze wyszkoleni żołnierze.

            Magdalena Kozak w „Nocarzu” ukazuje nam świat, o którym przeciętny szary obywatel nie ma pojęcia. Świat gdzie toczy się wojna pomiędzy tytułowymi Nocarzami a Renegatami w tle przewijają się jeszcze ludzie zwani „Watykańczykami”, którzy są łowcami wampirów.. Ci pierwsi zrezygnowali z prawdziwej ludzkiej krwi na rzecz produkowanemu masowo w zakładach farmaceutycznych jej sztucznemu odpowiednikowi. Drudzy natomiast uważają, że tylko picie prawdziwej krwi, którą uzyskuje się w wyniku mordowania ludzi jest godne prawdziwych wampirów. Naturalna,  ludzka krew, przesiąknięta strachem i bólem działa na te istoty niczym najsilniejszy narkotyk.

            „Nocarz” to świat widziany oczami zdyscyplinowanego żołnierza. To strach przed nieobliczalnymi Renegatami, którzy zdają się mieć nieograniczone środki.

  

          W „Renegacie” poznajemy drugą stronę medalu. Okazuje się, że zarówno jedną jak i drugą grupę więcej łączy niż dzieli. Nocarze uważają Renegatów za niepokonanych. Teraz widzimy konflikt oczami „Ciemnej Strony Nocy”. I jakież zdziwienie? Przecież to Nocarze są doskonale uzbrojeni, a ekwipunek oponentów składa się ze zbieraniny sprzętu zdobytego wszędzie gdzie się da przypominający raczej stragan ze starociami niż świetnie uzbrojone oddziały buntowników.

            Nie wiem jak Magdalena Kozak to zrobiła. W pierwszym tomie trylogii z całego serca nienawidziłem Renegatów. Razem z bohaterami pragnąłem ich śmierci. Życzyłem im jak najgorzej i cieszyłem się z każdego ich potknięcia. Druga część sprawiła, że z całego serca polubiłem buntowników. Zauważyłem w ich gronie kilka postaci, które przy bliższym poznaniu sprawiają, że czujemy do nich sympatię. Może uległem Syndromowi Sztokholmskiemu bo inaczej nie można wytłumaczyć mojego wahania nastrojów.

            Warto zwrócić uwagę na to w jaki sposób autorka w swoich książkach opisuje nie tylko uzbrojenie i sprzęt ale nawet taktykę walki. Opisy są bardzo sugestywne, nawet człowiek kompletnie nieznający się na „rzeczy” bez większego problemu może sobie wszystko wyobrazić. Zresztą czego się można spodziewać skoro pisarka ma stopień podporucznika w Siłach Zbrojnych RP i brała udział w misji w Afganistanie.

            Zastanawialiście się kiedyś co dzieje się z ludźmi, którzy wychodzą z domu i ślad po nich ginie? W „Renegacie” znajdziecie odpowiedź na to pytanie.

            Kozak bardzo ciekawie przedstawia całą strukturę wampirzego państwa. Kto kim rządzi i skąd ma władzę tego Wam nie zdradzę. Odkryjcie tę tajemnicę sami.

            O ostatnim tomie trylogii zatytułowanym „Nikt” napiszę tylko tyle: dzieje się!

            Uwielbiam takie chwile, kiedy spodziewam się niewiele po książce a dostaje w prezencie najlepszy pokaz fajerwerków jaki mogłem sobie wyobrazić. „Nocarz”, „Renegat” i „Nikt” trafiają z marszu na moją listę ulubionych książek. Oj dawno nic mnie tak nie wciągnęło aby podczas lektury w tramwaju przegapić nie jeden a dwa przystanki. „Fabryka Słów” wydaje właśnie wznowienie trylogii „Wampiry w ABW” w nowej szacie graficznej. Jeżeli jeszcze nie znacie jej, śmiało kupujcie i czytajcie!