"Paradoksy Młodszego Patriarchy" Eleonora Ratkiewicz- RECENZJA

            Z fantastyką rosyjską miałem już możliwość zapoznania się podczas mojej „przygody” z literaturą. „Wilczarz” Marii Siemionowej pozostawił po sobie mieszane uczucia a „Metro” Glukhovskiego zakończyłem po niespełna 100 stronach nie mogąc już przebrnąć przez kolejne nużące mnie rozdziały. Dlatego dużo czasu musiało upłynąć nim ponownie sięgnąłem po książkę od naszego wschodniego sąsiada.

             

          „Paradoksy Młodszego Patriarchy” Eleonory Ratkiewicz pomimo tego, że spodziewałem się po tej książce czegoś zupełnie innego, pozytywnie mnie zaskoczyły.

            Książka podzielona jest na cztery części- opowiadania. Każde z opowiadań nawiązuje do poprzedniego i dzięki temu razem tworzą fabularną całość.

          

       W pierwszym opowiadaniu poznajemy głównego bohatera. Młody uczeń, faworyt mistrza po niefortunnym incydencie zostaje niespodziewanie przełożonym Królewskiej Szkoły Walki. Jako były czeladnik, musi zmierzyć się sam ze sobą i swoimi wątpliwościami.

            Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy śledzić „wnętrze” bohatera. Jego decyzje, zmartwienia oraz kształtowanie się charakteru i poglądów. Pomimo tego, że w pierwszym opowiadaniu w zasadzie mało co się dzieje, czyta się je szybko i przyjemnie.

            Druga część to już więcej akcji. Patriarcha zostaje wplątany w karczemną awanturę, w wyniku której ginie członek jednego z najbardziej znacznych i walecznych rodów. W ślad za naszym bohaterem podąża brat zamordowanego, który poprzysiągł pomścić śmierć brata.

            Autorka w tej części stopniowo odsłania barwny świat a Kintar jest świetnym przewodnikiem. Razem z nim poznajemy nie tylko geografię terenu ale i również skomplikowane zwyczaje i zależności pomiędzy rodami. Magia jest tutaj na wyciągnięcie ręki a dzięki licznym amuletom, żadna przeszkoda nie jest nieprzebyta.

            Trzecie opowiadanie rozgrywa się dwa lata później. Przyjaciel i dawna ofiara napadu agresji Kintara- Thia dostaje wiadomość o tym, że jego ojciec jest umierający. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie poprzedni list od taty, w którym nie było ani słowa o chorobie. Thia czuje podskórnie, że ktoś mieszał palce w tajemniczym pogorszeniu się zdrowia głowy jego rodu i razem z mistrzem udaje się do rodzinnej siedziby.

            Czwarte opowiadanie to zarazem zamknięcie całej fabuły. Kintar musi zmierzyć się z tajemniczym demonem nawiedzającym go we snach.

            To co mnie „uderzyło” w powieści Ratkiewicz to kreacja postaci. Czarne jest czarne a białe jest białe. Brakowało mi takiego małego uwydatnienia jakiś negatywnych cech bohaterów. Przecież każdy człowiek takie posiada i nie jest możliwe aby nagle wyzbyć się wszystkich wad.

            Zabierając się do czytania książki, patrząc na okładkę i opis myślałem, że będzie to powieść o sztukach walki. Nie jest tak jednak do końca. Pomimo tego czytelnik nie może narzekać na nudę. Ratkiewicz nie „częstuje” nas terminologią fachową dla sztuk walki, o których zwykły śmiertelnik nie miałby pojęcia, bo nie ma takiej potrzeby. Walki na pięści tutaj jest jak na lekarstwo.

            

         „Paradoksy Młodszego Patriarchy” to dobra książka. Nie żałuje wydanych na nią pieniędzy i śmiało mogę polecić każdemu, kto poszukuje powieści do pociągu, tramwaju czy do kubka gorącej herbaty po ciężkim dniu.