"W poszukiwaniu utraconej chwały" David Gemmell- RECENZJA

Nie sposób zaprzeczyć, że żyjemy w ciężkich czasach. Dobrze wiemy, że aby coś osiągnąć nasz produkt musi wyróżniać się na tle konkurencji. Również dotyczy to pisarzy i wszelkiego rodzaju wydawnictw. Ci pierwsi wyrywają sobie włosy z głów aby wymyślić coś nowego. Coś na co jeszcze nikt nie wpadł. Coś dzięki czemu to właśnie ich książki będą znikały z półek sklepowych. Wydawnictwa natomiast prześcigają się w różnych typach okładek, pięknych grafikach na nich widniejących oraz ilustracjach odnoszących się do treści.

Czy jednak jest to właściwa droga? Czy wszelkiego rodzaju „ozdóbki” są konieczne do osiągnięcia sukcesu na polskim rynku wydawniczym?

            Właśnie do takich przemyśleń skłoniła mnie lektura „W poszukiwaniu utraconej chwały” Davida Gemmella. Jest to czwarta powieść napisana przez tego brytyjskiego pisarza ze świata Drenajów. Jeżeli jednak chodzi o wewnętrzną chronologie cyklu, znajduje się ona na ósmym miejscu.

            Powieść ta jest dowodem na to, że pomimo swojej wtórności i nie zawierania w sobie niczego odkrywczego może być dziełem bardzo dobrym.

            Akcja opowieści toczy się około dwadzieścia lat po wydarzeniach opisanych w „Królu poza bramą” (Recenzje tego tomu znajdziecie na stronie:"Król poza bramą" - RECEZNJA ) 

            Nie znajdziemy tutaj niczego nowego. Spotykamy tutaj genialnego fechmistrza Chareosa i jak to zwykle bywa u Gemmella, jest on weteranem epickiej i legendarnej obrony Bel-Azar. Jest również i wielkolud o nadzwyczajnej sile- Beltzer, dwóch łóczników, którzy dzielą ze sobą łoże- Fin i Maggrig, oraz prosty wieśniak, nie mogący się pogodzić z brutalnością świata- Kiall. 

            To właśnie ten ostatni postanawia ruszyć śladem porwanej ze swojej rodzinnej wioski kobiety. A herosi jak to herosi. Ruszają z pomocą młodzikowi. 

            Mamy tutaj klasyczny motyw drogi bardzo dobrze znany każdemu miłośnikowi fantastyki (np. Władca Pierścieni). Bohaterowie wyruszają do serca wrogiego i niebezpiecznego państwa aby wypełnić zadanie. 

            Dużą rolę „W poszukiwaniu utraconej chwały” odgrywa Chareos. Jest on bowiem potomkiem jednego z głównych bohaterów „Króla” i oczywiście jak to było w poprzednich książkach sagi- Wybrańcem, od którego wyborów zależą losy świata. 

            Powieść jest po prostu świetna. Pomimo tego, że w zasadzie nie ma tutaj niczego nowego. Bohaterowie, Przeznaczenie, Wyprawa czy inne często powtarzane schematy nie działają na niekorzyść tej książki. Gemmel miał prawdziwy dar. Potrafił postaci, których po prostu nie można nie lubić. 

            „W poszukiwaniu…” to nie tylko powieść o walce, mieczach i bohaterach. Autor porusza w niej wiele gorzkich życiowych refleksji. Pozwala wadom współczesnego świata przenikać do świata fantastycznego. Jednak świat Gemmela posiada bohaterów walczących ze złem. Bohaterów, którzy za przyjaciela gotowi są poświecić życie. Bohaterów, którzy wyruszają z nieśmiałym wieśniakiem  w poszukiwanie utraconej chwały. 

            Czy jednak i w naszym świecie znajdą się ludzie gotowi aby wyruszyć w tą niełatwą i pełną wyrzeczeń drogę?

            Czwarty tom cyklu, nie rozczarował mnie. Jest to jedna z tych powieści, o których nic nie trzeba mówić. To trzeba po prostu przeczytać.