Co robiłem jak mnie nie było? - #8 NA MARGINESIE

Minęło już ponad 30 dni od mojej ostatniej aktywności na blogu. Dzisiaj chciałbym w paru słowach napisać Wam dlaczego tak zaniedbałem „Zapomniany pokój”.

Nie będę ukrywał, że sam nie spodziewałem się tego, że moje rozstanie z pisaniem w internecie będzie trwało aż tak długo. Liczyłem na to, że prawie 3 tygodnie urlopu spędzę właśnie na nadrabianiu zaległości zarówno blogowych jak i literackich. Jednak jak zwykle życie samo zadecydowało za mnie.

Koniec lipca to czas kiedy Polskę odwiedziły tłumy pielgrzymów. Kolorowe tłumy sprawiły, że Kraków na tydzień stał się chyba najbardziej zatłoczonym miastem w Polsce. Kilkanaście miesięcy temu zostałem poproszony o pomoc w organizacji ŚDM w jednej z podkrakowskich parafii. Zgodziłem się. Muszę Wam powiedzieć, że był to jeden z najbardziej „szalonych” tygodni w moim życiu. Kiedy decydowałem się na dołączenie do organizatorów była mowa o koordynowaniu grupy 35 obcokrajowców. Jednak jak potem się okazało byliśmy z początku odpowiedzialni za prawie 1000 pielgrzymów. Trzeba było zadbać o to aby każda z grup dotarła do właściwej parafii. Do tej pory nie wiem jakim cudem to wszystko się udało i nikt się nie zgubił.

Kolejne dni upłynęły mi na pomocy w remontowaniu domu mojego przyjaciela. Chociaż nasze wysiłku z początku przypominały kultowy serial animowany „Sąsiedzi” to na koniec jesteśmy dumni z osiągniętego efektu :D.

Tworząc „Zapomniany pokój” wiedziałem, że nie będzie mi dane zajmować się tym projektem non stop. Właśnie dlatego taka nazwa bloga a nie inna. Jednak blogowanie stało się moim hobby i wiem, że chociaż to nie możliwe abym dzień w dzień był obecny w blogosferze, mojego bloga nigdy nie zostawię. Dzięki niemu poznałem wiele fantastycznych osób, usłyszałem o autorach, po których sam bym pewnie nie sięgnął (Ken Liu → Łukasz i John Brunner → Kamil). Już samo to pozwala mi mówić, że warto było otworzyć drzwi „Zapominanego pokoju”.