"Skald: Kowal Słów" Łukasz Malinowski - RECENZJA (całości)

Od mojego ostatniego spotkania ze „Skaldem” mija już ponad pół roku. Krótka przerwa w lekturze kolejnych tomów znacznie przedłużyła się. Jednak w końcu postanowiłem nadrobić zaległości i usiąść do „Kowala Słów”.

Ainar Skald staje się banitą. Kiedy pijany, wychodzi z karczmy zostaje porwany przez Alego – Czarnego Berserka. Wiezie on Skalda na dwór kagana - Tirusa Wielkiego, który zleca naszemu bohaterowi misję zdobycia żony. Ainar nie mając dużego wyboru wyrusza na tę dziwaczną misję mając u boku wspomnianego już Alego oraz Haukrhedina- przewodnika, który dzieli swoje ciało z duszą jastrzębia.

    Poświęćmy chwilkę uwagi postaci wspomnianego przeze mnie przewodnika. Jest to chyba najbardziej barwny bohater w całej powieści. Należy on do hamramirów- grupy mężczyzn, którzy wierzą w silną więź łączącą ich z duchami zwierząt. Haukrhedin wierzy, że dzieli duszę z jastrzębiem do tego stopnia, że sam upodabnia się do tego ptaka. Używa broni przypominającej szpony drapieżnego ptaka, śpi na drzewach i ogólnie lubi wszystko to co jastrząb. Oprócz niego spotkamy mężczyzn, którzy dzielą duszę m.in. z turem, niedźwiedziem czy odyńcem. Jak można się tego spodziewać, każdy z nich upodabnia się do wybranego zwierzęcia. Są to najbardziej bezwzględni wojownicy, ponieważ w walce nie kierują się zdrowym rozsądkiem a „hamskiem” – szałem bojowym.

„Kowal Słów” zdecydowanie różni się od „Karmiciela Kruków”. Nie dostajemy tak jak w przypadku wcześniejszego tomu paru opowiadań i mikro-powieści tylko napisaną z rozmachem samodzielną powieść. „Kowal Słów” to nie tylko postać Ainara. Autor dużo uwagi poświęca również chociażby Alemu, który jako czarnoskóry stanowi w czasach, w których akcja powieści ma miejsce, nie lada atrakcję. Jednak uważam, że głównym bohaterem „Kowala” jest ktoś zupełnie inny.

     Myślę, że to szaleństwo jest tym co nadaje tempa akcji i właśnie o szaleństwie opowiada Malinowski w swojej książce. Nie można przecież przejść obojętnie obok dziwacznych hamramirów, obok szału bojowego, w który wpadają berserkowie. Każdy z bohaterów „Kowala” jest na swój sposób szalony. Nawet władcy – Tirus Wielki przypominający raczej Lorda Farquaada ze “Shreka”, królewna nimfomanka czy Kol Mały, którego przydomek jest przeciwieństwem jego aparycji. “Kowal Słów” to opowieść o tym, że w szaleństwie jest ukryte coś więcej. Coś, co pomimo swoje destruktywnej mocy jednak potrafi budować.

     Dlaczego postanowiłem poświęcić jeden tekst do omówienia dwutomowego dzieła? Otóż odpowiedź jest prosta: „Kowal Słów” to jedna powieść podzielona przez wydawcę na dwie części. Myślę, że stało się to ze szkodą i dla Instytutu Wydawniczego Erica oraz dla samego pisarza (o czytelnikach nie wspomnę). Nie jestem ekspertem od rynku wydawniczego. Jestem prostym „zjadaczem książek” i z perspektywy tego właśnie „zjadacza” mogę posłużyć się prostą kalkulacją. Zdecydowanie wolałbym zapłacić za „Kowala” więcej. Nawet gdyby kosztował w granicach 50 złotych, preferowałbym mieć w ręce jeden konkretny tom liczący 600 stron ( t.1 374 str., t.2 285 str.). Jednak czytelnik dostaje dwie książki, za które musi zapłacić w sumie około 70 złotych. Ceny tej nie rekompensują świetne okładki od Dark Crayon'a. Pan Malinowski nie jest jeszcze pisarzem na tyle znanym aby czytelnik był zdecydowany wydać każdy grosz na jego książkę. Zwłaszcza, że w nawale coraz to nowych powieści i bogatej oferty innych wydawnictw, „Skald” w dwutomowej wersji po prostu tonie. Jednak koszty to nie największy minus podzielenia powieści. Kiedy skończyłem pierwszy tom miałem to szczęście, że od razu mogłem przejść do drugiej książki. Pomimo to wybiłem się totalnie z akcji. Długo nie mogłem „wczytać” się i złapać „pędu” wydarzeń. Złapać tego czegoś co sprawia, że nie sposób oderwać się od lektury. Zwłaszcza, ze pod koniec pierwszej części znalazłem coś co wywarło na mnie duże wrażenie. Co to było?

     Był to opis pojedynku szachowego. Wyobraźcie sobie partię trwającą cały dzień. Nudy prawda? Jednak Malinowski opisał starcie dwóch umysłów jak prawdziwą bitwę. Z wojskami, sprzętem i dowódcami. Prawdziwa perełka, której potencjał został zmarnowany niczym dobrze zapowiadająca się akcja w filmie przez reklamę trwającą 20 minut.

     Jeżeli jesteś miłośnikiem licznych potyczek i bitew gdzie krew leje się obficie to „Kowal Słów” z pewnością jest powieścią dla Ciebie. Ja jednak zadałem sobie pytanie czy te elementy mogą równać się z niepowtarzalnym klimatem opactwa z „Karmiciela”? Według mnie nie. Powieść Malinowskiego jest dobra ale takich książek jak „Kowal” przeczytałem już w życiu sporo. Fakt, że autor świetnie ukazał magię zaklętą w słowiańskich puszczach, jednak brakowało mi tego „czegoś” co sprawiało, że wcześniejszy tom wylądował na jednej z bardziej eksponowanych półek w mojej biblioteczce.